hart
Ineens weer anderhalf jaar verder. Langzaam komt het besef dat dit het is...dat beter worden geen echte optie meer is. Ik doe mijn best maar...
hart
eindeloos moe. snerpend
snijdend scherp
verscholen in en beschermd door
de harde bast van een stekelnoot.
bedolven onder jarenlange troep,
onderin een donkere voorbijgelopen kast,
ligt zacht kloppend een
rijstpapieren hart
zo moe. dwangmatig
zeurend ligt de levenslange rauwe pijn
van -allesoverstijgende- angst
niet gezien
niet gehoord
overlopen
alsof ’t er nooit was
erg moe
van branie, bravoure, lef
ratelen, overschreeuwen, bluf
erg moe. van stil
en verdwijnen
met niet vergoten tranen
immer moe. praat
welke taal?
ondergespit en afgestoft
met batsen of plumeau
strenger. dan streng
liefde-levens-loos
niet gezien niet gehoord
steeds zo moe.
maar steeds meer
ziet ‘t
leven
omdat ’t wel bestaat